Гагаузская поезия Котловины-Болбока

Яна Арабаджи

Bu aydınnık dünneyӓ hepsimiz sevinecez!
Durgudunbu bet durumu!
Durgudun bu faydasız zulumu!
İşidin bizi, uşakları, üüsek başkannar!
Kimӓ? Kimӓ lӓӓzım bu cenklӓr?
Kahırlan anaların içleri doldu,
Gençlerin inanı yaşamaya kaybeldi.
Bütün yaşamak dolayda durgundu,
Hepsi biri-birinӓ kudurdu.
Yaşamak pek zor oldu dünnedӓ,
Analar-bobalar bulunêr pek zorda.
Kuvetleri neredӓn onnar alêr,
Pak duvar gibi kaavi onnar.
Akıllı laflar büün oldu pek paalı,
Zor oldu korumaa saalıı.
Nası bu kara daalıktan çıkacêz?
Nası devletimizi biz kurturacêz?
Ama bӓn inanêrım, sӓn da inan –
Hepsi bizim elimizdӓ, kahraman!
İyi yaşamayı biz enidӓn düzecez,
Bu aydınnık dünneyӓ hepsimiz sevinecez!

Сергей Дзюба

Sevgili anam

Ana – en gözäl laf dünnäda,
Ana – en ilk laf uşakta.
Anam benim, hiç ihtärlamasın,
O hep dünnäda, canımda olsun.
Anam benim, nice gözäl çiçek,
Onun canı nice sıcak ekmek.
Onun ürää açık, nice yıldız,
Onun gözleri derin nice deniz.
Lafları onun tatlı,sansı bir bal,
Onun beli ince, nice bir dal.
Onun saçları, nece sarı güneş,
Onun elleri, nece sıcak camal.
Anam benim, konêrım bän dizlerimä,
Açan giderim da basêrım izinä.
Nası gözäl beni sän üürettin,
Hem nası büük akıl bana verdin.
Beki, gecä sän hiç uyumadın,
Beki gündüz sän hiç oturmadın.
Beki gözünü hiç kıpmadın,
Ama bizä sän hiç darsımadın!

Ольга Каранфил

Gözellii kim bozdu?

Tarafımıza bizim geldi
Bir gözäl kuşçaaz maavi,
Da tanımadı o bırasını,
Sordu o hayvannara:
“Nerede aaç bizim kaldı?
Neçin gözellik kaçtı?
Evcääzimi kim daattı?
Hem nereyi ayleciim uçtu?
Neçin bet burası bukadar?
Kim bozdu gözellii okadar?”
Sülemişlär ona hayvannar:
“Bu güzellii bozdular insannar,
Şindi senin yok evcääzin,
Uçaysın başka ere sän lääzım!”
“Bän enidän yapacam evi
Hem gözellii getirecem geeri”
Bu laflardan küçük kuşçaaz
Çeketti yapmaa evcaaz:
Topladı o biraz eri,
Hem çiçek eni ekti.
O kuş sora düşünmüş-
Nicä pak daalıı yapmış.
“Gelecem bän öbür yaz,
Beki taa gözäl olacek o biraz?!”

Николай Арабаджи

Vatana duygularım.

Bän kendi küüyümü severim,
Hepsi insannarı bırda beenerim.
Nicä Balbokada insannar –
Ölä yok bütün dünnedä.
Hep onnar gülerlär,
Hepsinnän tatlı lafederlär,
Babular patta oturêrlar ,
Küçük uşaklara bomboni vererlar.
Kimä ne sorêrsın,
Sansın Allaylan buluşêrsın.
Hepsi küüde beener işlemää,
Karılar da tatlı imää yapmaa.
Ama en tatlı imää yapêr,
Benim manim-gözelim.
Bana geler, ölä mani dünnäda yok,
Angısı beener beni çok-çok.
Bän da manimi beenerim,
Her bir işte ona yardım ederım.
Mamum benim üürediciyka –
Bizim aklımızın toçilka.
Mamu gagauz dilindä fikir verer,
Hem hepsicii onu şkolada beener.
Bende küüde çok soylar da var,
Bän onnarlan barabar.
Bunnara çıkış yapêrım –
En paalı erdä yaşêêrım!

Лилия Арабаджи

Gençlerӓ

Bizim gagauzda var ölӓ bir adet,
O, artık, oldu yaşanmış tabeet.
Gelinnӓn güvӓӓnin yolunu geçmemӓӓ,
Ama bӓn isteerim bu kanonu bozmaa.
Hepsi gençlerӓ yavaş danışmaa...
Onnara biz mayıl olarak,
Hem şen karşı oynaarak,
Bütün yaşamak önnerine çıksın -
İslӓӓlık, gözellik, zenginnik, zebillik.
Kısmet hem saalık cannarında yaşasın,
Çiçek gibi yaşamaları açsın.
Onnarın yaptıklarına hepsicii sevinsin,
Allaa onnara büük kısmet versin.
Sevgilerini kaavi korusun,
Kavallar, daullar hep ötsün,
Gençlӓr pek gözӓl yaşasın,
Allaa bereket hem saalık baaşlasın.
Gözӓl hem akıllı uşacıklar yollasın,
Yaşamak olsun pak çöşmӓ suyu,
Hiç bitmesin o gözӓl duygu.
Analar-bobalar onnara sevinsin,
Dolu sofralar, şen günnӓr bitmesin,
Hatırlık hem hoşluk aralarında yaşasın!

Замфир Карина

Benim Balbokam

Benim Balbokam çok islä,
Benim Balbokamda var çok işlär-
Eşillik, kırlar gözäl,
Yakucuun bir bayırcıı,
Ani uşaklar beenerlär,
Kışınna üüsektän kayêlar.
Bir Adsız derä akêr,
Gözäl güneştän o şılêêr.
Hem da var bir göl Yalpug,
Neredä dostlar yıkanêr buluşup.
Hepsini bunnarı beenerim bän,
Kim benmeer günää Allahtan.